Pobyt w Monachium_2011

Od ostatniego wpisu na blogu w naszej rodzinie dużo, nawet bardzo dużo się zmieniło. Na świat przyszedł braciszek Mateuszka - Patryk, który urodził się 15 września 2011 roku. Teraz jest już "wesoło"  i chociaż czasem brakuje sił, to uśmiechy naszych dzieciaczków rekompensują wszystko.
Dziś Mati ma już skończone 3 latka i 3 miesiące, rozwija sią dobrze, jednak straconego czasu nie da się odzyskać. W listopadzie 2011 roku doczekaliśmy się w końcu terminu cewnikowania w klinice Monachijskiej. Termin  cewnikowania ustalono na 2 grudnia 2011 roku. Nie ukrywamy, że jechaliśmy z nadzieją że za jednym razem zostanie wykonane cewnikowanie i operacja. Niestety podczas cewnikowania okazało się, że tętnice płucne Mateuszka są zbyt słabo rozrośnięte i operacja nie zostanie wykonana. III etap FONTAN odbędzie się na początku roku 2012. Termin operacji mamy mieć potwierdzony w ciągu kilku najbliższych tygodni.
Chociaż serduszko Mateuszka funkcjonuje całkiem nieźle to już zaczynamy zauważać, że zmienia kolory i szarzeje, szególnie na buzi. Związane to jest ze wzrostem masy ciała.
Dzięki operacji zastawki trójdzielnej w roku 2010, którą Mati przeszedł w Monachium u  prof.Malca dzięki Państwu, jego stan zdecydowanie się poprawił. Niedomykalność z 4-go stopnia zmniejszyła się do (jak to ostatnio nazwal kardiolog) umiarkowanej. Dzieki temu nasz bohater galopuje z rozwojem. W czerwcu 2011 roku zaczął chodzić. To było dla nas szczególne przeżycie. Teraz już prawie biega i korzysta z życia.

Niesamowite jak to, że dziecko które doświadcza takiego cierpienia potrafi w sposób naturalny tylko dla siebie odwzajemniać uczucia. Jak potrafi wsłuchać się w emocje drugiej osoby, jakże w odmienny sposób aniżeli jego rówieśnicy postrzega Swiat. Gdy słyszymy z jego ust "Mamusiu, tatusiu kocham Cię", czujemy się jakbyśmy odbierali nagrodę Nobla.
Z każdym dniem zbliża się termin operacji tego małego serduszka. To już czwarty raz jak będzie otwierana jego mała klatka piersiowa. Chociaż wiemy, że to dla jego dobra to nie ukrywamy, że lęk się potęguje i jest coraz silniejszy. Wiemy również z czym bedziemy musieli się zmierzyć - Mati to już prawie facet, który wszystko rozumie. Zaczyna zadawać pytania, również te niewygodne i te na które nie chielibyśmy mu udzielać odpowiedzi. Już w grudniu widzieliśmy jak było trudno w szpitalu, chociaż to było tylko cewnikowanie.
Gdy na Świat przyszedł Patryk obawialiśmy się zazdrości o nowego członka rodziny.  Ale Mati po raz kolejny nas zaskoczył, swoją dojrzałością, swoją inteligencją i miłością jaką potrafi obdarzać inne osoby. Troszczy się o braciszka, często powtarza że go kocha, mówi do niego "Patryku mój".
Nasz synek jest niezwykle dojrzałym MĘŻCZYZNĄ :-)))